Lena K. Fiction & Healing
Ψυχολογία για Αναγνώστες και Συγγραφείς: Η Ζωή ως ένα Παιχνίδι
Καλώς ήρθατε!
Εδώ θα εξερευνήσουμε θέματα όπως ο σκοπός, η αποστολή, καθώς και τα ζωτικά και οικονομικά σενάρια και τους ρόλους που παίζουν οι άνθρωποι στην κοινωνία μας.
Ελάτε μαζί μας σε αυτό το συναρπαστικό ταξίδι αυτογνωσίας και κατανόησης του μοναδικού σας ρόλου στον κόσμο.
Τι Είναι ο Σκοπός και Γιατί Πρέπει να Τον Αναζητούμε;
(Μια Ιστορία για ένα Κορίτσι που Άκουσε τη Εσωτερική της Μουσική)
Από παιδί, η Εύα το ένιωθε: μια μελωδία να παίζει μέσα στην καρδιά της. Όχι από εκείνες που ακούγονται από ακουστικά ή σε αίθουσες συναυλιών, αλλά κάτι βαθύτερο — η μουσική της ψυχής της.
Προσπάθησε να την καταπνίξει με τις φωνές των άλλων.
«Να είσαι σοβαρή», έλεγαν οι ενήλικες.
«Διάλεξε τη σταθερότητα», ψιθύριζε η κοινωνία.
«Μην κυνηγάς αυταπάτες», αντηχούσε το λογικό της μυαλό.
Έτσι, ακολούθησε τον δρόμο της λογικής: μια δουλειά που "πληρώνει καλά", σχέσεις "σαν όλων των άλλων", και μέρες που έμοιαζαν όλες μεταξύ τους.
Κι όμως, η μουσική μέσα της δεν έσβησε ποτέ. Αντίθετα, χρόνο με τον χρόνο, γινόταν όλο και πιο δυνατή.
Ώσπου μια μέρα, κουρασμένη από τη μάχη με τον εαυτό της, η Εύα άφησε τη μουσική να την οδηγήσει.
Σταμάτησε να καταπιέζει τις επιθυμίες της και άρχισε να τις ακούει.
Κατάλαβε πως τα δυνατά της σημεία δεν ήταν τυχαία· ήταν κλειδιά για πόρτες που φοβόταν να ανοίξει.
🔹 Εμπνεε πάντα τους ανθρώπους; Τότε ο δρόμος της ήταν η δημιουργικότητα.
🔹 Ήταν οι λέξεις φυσικό της ταλέντο; Τότε η φωνή της είχε νόημα.
🔹 Ένιωθε χαρά βοηθώντας τους άλλους; Τότε αυτό ήταν κομμάτι του ταξιδιού της.
Ο σκοπός δεν είναι ένας τίτλος εργασίας. Είναι η ενέργεια με την οποία κάνεις αυτό που κάνεις. Όταν τον βρίσκεις, η δουλειά παύει να μοιάζει με δουλειά, και η ζωή αποκτά νόημα.
Δεν αναζητούμε τον σκοπό μόνο για να "κάνουμε αυτό που αγαπάμε". Τον αναζητούμε για να συγχρονιστούμε με τη συχνότητα της χαράς.
Και όταν βρίσκεσαι στη χαρά, η αφθονία — είτε σε μορφή χρημάτων, επιτυχίας ή ευγνωμοσύνης του κόσμου — ρέει φυσικά στη ζωή σου.
Άκου τη μουσική μέσα σου. Τι σου ψιθυρίζει; Τι ονειρεύεται η ψυχή σου;
Η απάντηση βρίσκεται εκεί όπου νιώθεις ελαφρότητα.
What is a Mission?
(A Parable About a Candle Afraid to Burn)
Μια μέρα, ένα μικρό κερί ρώτησε μια παλιά λάμπα:
«Γιατί πρέπει να καώ; Πονάει. Λιώνω και εξαφανίζομαι... Δεν θα ήταν καλύτερα να μείνω στο σκοτάδι;»
Η λάμπα χαμογέλασε.
«Νομίζεις πως εξαφανίζεσαι, αλλά στην πραγματικότητα, φωτίζεις τον δρόμο. Χωρίς εσένα, αυτή η γωνιά του κόσμου θα έμενε στο σκοτάδι.»
«Κι αν το φως μου δεν έχει σημασία;»
«Καίγεσαι για να πάρεις επιβεβαίωση; Ή καίγεσαι επειδή δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς;»
Και εκείνη τη στιγμή, το κερί κατάλαβε: ο σκοπός του ήταν να λάμψει. Και έτσι, άναψε.
Η αποστολή είναι το φως που αφήνουμε πίσω.
🔹 Κάποιοι την εκφράζουν με λόγια — η αποστολή τους είναι να εμπνέουν.
🔹 Κάποιοι με δράση — η αποστολή τους είναι να αλλάξουν την πραγματικότητα.
🔹 Κάποιοι με τέχνη — η αποστολή τους είναι να ξυπνούν τις ψυχές.
Δεν αναζητούμε την αποστολή μας επειδή «πρέπει».
Την αναζητούμε επειδή χωρίς αυτήν, η ζωή χάνει το χρώμα της.
Όταν καταλαβαίνεις γιατί βρίσκεσαι εδώ, δεν φοβάσαι πια να «καείς».
Ξέρεις ότι κάθε σπίθα που δημιουργείς, φωτίζει τον κόσμο.
Λάμψε.
Κάποιος εκεί έξω χρειάζεται το φως σου.
Σενάρια Ζωής και Χρημάτων – Ποια Ιστορία Ζεις;
(Μια μέρα, ένας άντρας βρήκε ένα παλιό βιβλίο...)
Σε ένα σκονισμένο ράφι μέσα στο μυαλό του, ο Μαρκ βρήκε ένα βιβλίο. Έμοιαζε αρχαίο, με κιτρινισμένες σελίδες από τον χρόνο.
Το όνομά του ήταν γραμμένο στο εξώφυλλο.
Το άνοιξε και άρχισε να διαβάζει.
Σελίδα τη σελίδα...
Οι ίδιες σκηνές επαναλαμβάνονταν ξανά και ξανά.
Τα ίδια λάθη, οι ίδιοι φόβοι, οι ίδιες οικονομικές δυσκολίες.
🔹 Τα χρήματα δεν ήρθαν ποτέ εύκολα — ήρθαν μόνο με σκληρή δουλειά.
🔹 Όποτε κέρδιζε περισσότερα από τα συνηθισμένα, συνέβαινε κάτι απροσδόκητο: ξαφνικά έξοδα, απώλειες.
🔹 Όταν ήθελε να ζητήσει περισσότερα, μια φωνή μέσα του ψιθύρισε: «Να είσαι ταπεινός».
🔹 Αν τα χρήματα έρχονταν πολύ εύκολα, έμπαιναν ενοχές, σαν να είχε κάνει κάτι λάθος.
Γύρισε στην τελευταία σελίδα.
Το τέλος του βιβλίου είχε ήδη γραφτεί.
Και τότε ο Μαρκ συνειδητοποίησε την πιο τρομακτική αλήθεια - αυτό το βιβλίο ήταν το σενάριο της ζωής του. Ένα σενάριο που γράφτηκε στην παιδική ηλικία, όταν άκουσε:
💬 "Τα χρήματα έρχονται μόνο μέσα από τον αγώνα."
💬 «Οι πλούσιοι είναι άπληστοι».
💬 «Αν θέλεις περισσότερα, είσαι εγωιστής».
Τότε όμως παρατήρησε κάτι απροσδόκητο.
Καθώς κοίταξε πιο κοντά, είδε ότι το μελάνι στην τελευταία σελίδα δεν είχε στεγνώσει ακόμα.
📖 Το σενάριο δεν ήταν ξεκάθαρο. Γράφονταν ακόμα.
💡 Ζεις κι εσύ μια ιστορία γραμμένη στα παιδικά σου χρόνια. Αλλά εδώ είναι τα καλά νέα — μπορείτε να πάρετε το στυλό και να ξαναγράψετε την πλοκή.
📌 Πώς;
1️⃣ Σταματήστε να ακολουθείτε το παλιό σενάριο. Δεν χρειάζεται να επαναλάβετε την ιστορία της οικογένειάς σας, τους φόβους σας ή το παρελθόν σας.
2️⃣ Αναγνωρίστε τις πεποιθήσεις που διαμορφώνουν το παιχνίδι σας. Ίσως πιστεύετε ότι τα χρήματα απαιτούν θυσίες. Ίσως πιστεύετε ότι δεν αξίζετε περισσότερα.
3️⃣ Γράψε μια νέα ιστορία. Εκεί όπου τα χρήματα ρέουν εύκολα, η χαρά δεν έχει τίμημα και η επιτυχία είναι ένα φυσικό μέρος του ταξιδιού σας.
Είστε ο συγγραφέας.
Πάρε το στυλό.
Τι ιστορία θα γράψετε για τη ζωή σας;
Δεν είσαι χαρακτήρας - είσαι ο σκηνοθέτης!
(Μια ιστορία για τη ζωή ως έργο και τους ρόλους που ξεχνάμε ότι επιλέγουμε.)
Όταν η Λίζα ήταν μικρή, λάτρευε να παίζει θέατρο.
Φορούσε τα τακούνια της μητέρας της, κρατούσε μια παλιά ομπρέλα και αυτοανακηρυσσόταν βασίλισσα.
Στον δικό της κόσμο, ήταν απλό: αρκούσε να πιστέψεις — και μπορούσες να γίνεις οποιοσδήποτε.
Αλλά τότε οι ενήλικες είπαν:
💬 «Σταμάτα να ονειρεύεσαι!»
💬 «Να είσαι ρεαλίστρια!»
💬 «Η ζωή δεν είναι παραμύθι!»
Και μια μέρα, τους πίστεψε.
Η Λίζα ξέχασε ότι κάποτε ήξερε να διαλέγει τους ρόλους της. Τώρα, το σενάριο γράφτηκε για εκείνη:
🔹 Έγινε «το καλό κορίτσι»—γιατί ήταν πιο εύκολο για τους άλλους.
🔹 Έγινε «η υπομονετική»—γιατί έτσι της έμαθαν.
🔹 Έγινε «συνηθισμένη»—γιατί το να ξεχωρίζεις ήταν επικίνδυνο.
Στη συνέχεια, γνώρισε κάποιον που άλλαξε τα πάντα.
«Γιατί ζεις με αυτόν τον τρόπο;» ρώτησε.
«Πώς αλλιώς θα μπορούσα να ζήσω;» απάντησε εκείνη.
«Πιστεύεις πραγματικά ότι πρέπει να παίζεις αυτόν τον ρόλο για πάντα;»
Η Λίζα δίστασε. Θυμήθηκε τον νεότερο εαυτό της.
Το κοριτσάκι που άλλαζε αβίαστα ρόλους και πίστευε ότι μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε.
Και μετά, έκανε κάτι που φοβόταν για χρόνια.
Πήγε πίσω από την κουρτίνα.
Για πρώτη φορά είδε τη σκηνή από τη θέση του σκηνοθέτη.
Και συνειδητοποίησε:
💡 Δεν ήταν ηθοποιός, αναγκαζόταν να ακολουθήσει ένα σενάριο.
💡 Ήταν η σκηνοθέτις—και μπορούσε να αλλάξει ολόκληρο το έργο.
Και εσύ;
Παίζεις ακόμα έναν ρόλο που δεν επέλεξες;
Ή ξαναγράφετε το σενάριο;
Η ζωή δεν είναι μια παράσταση όπου σου έχουν αναθέσει έναν ρόλο.
Είναι ένα έργο που έχεις τη δύναμη να δημιουργήσεις.
Επιλέξτε την ιστορία σας.
Δεν είσαι χαρακτήρας. Είσαι ο σκηνοθέτης.